بابک بیات؛ هم‌نوا با سینما

 بیات از همان اولین دوره جشنواره فیلم فجر با فیلم «مرگ یزدگرد» ساخته حضور پیدا کرد. «آن مرد مهربان بود. آن مرد نواهایی در سر داشت که رهایش نمی‌کردند. آن مرد وقت کمی داشت، نه آن قدر که صداهای سرش را ردیف کند یا به دستگاهی بسپارد.آن مرد گله‌های همه ما را شنید و گله‌هایش را با خود برد.بیش از هر چیز متاسفم به خاطر دل‌آزردگی‌هایی که موجب مرگ این هنرمند شد و متاسفم به این‌ دلیل که هیچ‌یک از کارهای او به صورت قابل قبولی در دسترس مردم قرار نگرفت.».این حرف‌های بهرام بیضائی در روز پنجم آذر 85 و  بیست و پنج سال بعد از اولین همکاری سینمایی شان بود.

بیات البته بعد از آن دوبار دیگر در «شاید وقتی دیگر.» و «مسافران» با بهرام بیضائی همکاری کرد و برای هر دو فیلم هم نامزد دریافت جایزه بهترین موسیقی متن جشنواره فجر شد. اوج کار بیات در سینمای پس از انقلاب را موسیقی متن فیلم «مرسدس» می‌دانند اما این موسیقی که حتی بخشی از بار تاثیرگذاری فیلم را به دوش می‌کشد، هرگز در جشنواره فجر مورد توجه قرار نگرفت. موسیقی متن فیلم «مرسدس» شاید به این دلیل که حتی بیشتر و جلوتر از خود فیلم با مخاطب ارتباط برقرار می‌کرد، کاندیدای سیمرغ بلورین نشد اما بعد از 23 سال اگر «مرسدس» به یاد مخاطبان سینما مانده است، به خاطر موسیقی متن آن است.

موسیقی بابک بیات علاوه بر استحکام، ترکیب بندی و حجم، همواره توانسته ارتباط عاطفی عمیقی با مخاطب برقرار کند و این می‌تواند رمز موفقیت او باشد آن هم در حالی که اصولا فرهنگ موسیقایی عامه ایران سخت موسیقی ارکسترال را می‌پسندد و درک می کند اما موسیقی‌های بیات کاملا بر عکس  است؛ با وجود این خاصیت به لایه‌های عمیق احساس و عواطف مخاطب ایرانی چنگ می‌زند. این موضوع احتمالا ریشه در تفکر و ایدئولوژی موسیقی دارد که می گوید: " ترانه، درد مردم یک اجتماع است".

این ترکیب موسیقی بیات را تبدیل به یک موسیقی مدرن ایرانی کرده که می‌تواند همپای زمانه و مخاطبان حرکت کند. او دوازده بار به خاطر موسیقی متن فیلم‌هایش کاندیدای دریافت سیمرغ بلورین شده و سه بار برای «عروس»، «سرزمین خورشید» و «مردی شبیه باران» این جایزه را گرفت. «بابک بیات» را می‌توان یکی از مهم‌ترین آهنگسازان فیلم در تاریخ جشنواره‌ فیلم فجر دانست.